Daar zitten we dan. Onderweg van Barolo naar ergens. Beetje onverwacht want de rit stond niet in het schema en ik moet eind van de middag alweer thuis zijn voor mijn Italiaanse les.
Het advies was: richting Cortemillia aanhouden maar onderweg bij het stopbord rechts en dan bij het kerkje links. Wij zijn er bijna. Toch gaat het bij het stopbord nog fout en daarna bij het kerkje ook nog eens. Op het weggetje dat wij inslaan moeten we een kilometer of 5 doorrijden. Het éénbaans asfalt lint slingert door het bos. Het is buiten mistig, maar nog steeds zijn de herfsttinten prachtig te zien. Wij zijn er. Op aanraden van een vriend komen we aan op deze hazelnootboerderij. We zitten hier midden in dè zone van de Piemontese hazelnoten.