Over onze belevenissen en tips over Piëmonte, Turijn en Milaan.
Afgelopen week overleed de vrouw van een goede Italiaanse vriend. Ze was al geruime tijd ernstig ziek. Donderdagavond half negen ging de telefoon. Hij belde verstikt op dat zijn vrouw woensdag was overleden. Of wij het al wisten en of wij ook naar de begrafenis wilden komen.
De begrafenis was de volgende dag al. Het bijzondere in dit land is dat alles altijd best traag verloopt. Maar als er onder druk moet worden gepresteerd het ook snel kan. Zo ook begrafenissen. Die vinden namelijk altijd binnen 48 uur na overlijden plaats.
Daar sta ik dan, voor de derde keer voor een gesloten deur. Ik probeer al een aantal dagen van 6 zakken puin af te komen maar iedere keer is het hek gesloten. Het rare is dat ik er nu al twee keer ben geweest en er een tractor staat met een draaiende motor maar er zit niemand op en er is echt niemand te zien.
