Jaren geleden gingen wij voor het eerst op vakantie naar Piemonte. Wij sliepen vaak in de buurt van Acqui Terme. Na een nacht stevig doorrijden was ons eerste avontuur altijd een bezoek aan de Bennet. Een grote supermarkt in de buurt. Met de slaap in de ogen verschenen we dan bij de kassamevrouw die, opvallend voor deze zaak, altijd chagrijnig was. Het maakte niet uit of je Italiaan was of Nederlander, standaard werd je niet erg vriendelijk te woord gestaan. Wij moesten er altijd wel om lachen. Het was een vast ritueel en we wisten wat ons te wachten stond.
leven bij de dag
Slapeloze nachten: ongezien een Alfa Spider kopen via Internet.
In een eerdere blog schreef ik al dat we op zoek waren naar een oldtimer. Het liefst een Fiat 500. Dat is de favoriete ‘macchina’ van Fijtje. Toch hebben we die zoektocht gestaakt. Iedereen keek ons namelijk wat meewarig aan als we het hadden over de verhuur van dat fijne karretje. Te kwetsbaar, niet krachtig genoeg
In Italië is alles anders
Daar sta ik dan, voor de derde keer voor een gesloten deur. Ik probeer al een aantal dagen van 6 zakken puin af te komen maar iedere keer is het hek gesloten. Het rare is dat ik er nu al twee keer ben geweest en er een tractor staat met een draaiende motor maar er zit niemand op en er is echt niemand te zien.
Je blijft je verbazen
Vanochtend was ik nog niet van plan al weer wat nieuws te plaatsen. 5 minuten geleden had ik echter de derde verbazing van de dag. 1 à 2 per dag kan ik zelf nog verwerken maar 3 verbazingen….. die moet ik toch even delen met jullie.
1: De agenda
Vanochtend ging ik naar de Ford garage. Superleuke broers die gezamenlijk. met hun vader, de garage runnen. Over dat laatste verbaas ik me niet meer: Het is hier een groot familiebedrijf om ons heen. Ik wilde een afspraak maken voor volgende week. De agenda ging open: een goed gevulde agenda voor deze week. Eén bladzijde omslaan: De volgende week….geheel LEEG!